هیس ساکت، نیس ساده
کیپ داره میشکافه، دیسباره سیگناله.
میشماره،
صدتا کیش داده ب این نسل بی حاصل
ی ساحل بی ماسه ، هر کلمهم میگادت
کل مسیر مین باشه
آژیر مرگیم هیپ هاپِ
نبودی بیبازده، تمومی بی واژه
آژیر مرگیم ناجیه نسلیم
نشده هیچجایی اَ آتیش بترسیم
سازمونو بلدیم، آسمون
آسمونو رو کنیم رو شاهتون
پیش کفخوابا اَ ما بگوو
اربابه نور، ارابه دود
میشناسنم ارواح شوم
لفظا ک خون، گنگائه کون
میپرن سنگا ب کوه، مغزائه کور
میشن فصلا ی جور، میخن جنگا ب گور
دیدم رنگا میموند، میگن برگا پیچوند
بیترس پرتگاه میخوند
این روزا نازیائم میگن مافیان
دوره خالیائم پره دافیان
دستمائه کل سنندجو بازیاش
نفوذ تا انزلیو جانیاش
پایتخت لشن پاا بیتام، تاجیم ها
مازندران تاشیراز، داشیا بادیگارد
هاریمما بدتر اَ وایکینگا، ساختیم راه
از زمان جلوترن تاکتیکام
مگسا نکنن لاتی تا، فالیم ما
متن آهنگ
آژیر مرگ
ازکپ
زیر پام له، هرکی سد رام شه
این صحنه خاصِ، هرچی ببرِ رامشه
خیابون دسته ماس که
واقعی نیستین بحثه ماسکه رو صورت ،
پانچه سرتا ته
دربارش قلادت، نیشزدن درداتم
بیشتر از اعدادم، پرخاشگر
گنگستا رپ
لفظا سم میدن مغزا رد
اینا کفتارن
هست بازم، لای ابراشم
دستهبندی نقصفنی
بندییم، دستمون بند نیس
مغزمون هفتتیر
ضربمون زنجیر، حرفمون تاثیر
پیچیدیم رفتیم، بیرون ا تقویم
کُشتارِ پا ریتم، دنبالِه داریم
هشدارِ جاری، استادِ کاریم
مشتائه ناجی، مُوجائه خاکیم
گمراهه تاریخ، مرداب تا بییخ
هیس ساکت، نیس ساده
کیپ داره میشکافه، دیسباره سیگناله.
میشماره،
صدتا کیش داده ب این نسل بی حاصل
ی ساحل بی ماسه ، هر کلمهم میگادت
کل مسیر مین باشه
آژیر مرگیم هیپ هاپِ
نبودی بیبازده، تمومی بی واژه
آژیر مرگیم ناجیه نسلیم
نشده هیچجایی اَ آتیش بترسیم
سازمونو بلدیم، آسمون
آسمونو رو کنیم رو شاهتون
پیش کفخوابا اَ ما بگوو
اربابه نور، ارابه دود
میشناسنم ارواح شوم
لفظا ک خون، گنگائه کون
میپرن سنگا ب کوه، مغزائه کور
میشن فصلا ی جور، میخن جنگا ب گور
دیدم رنگا میموند، میگن برگا پیچوند
بیترس پرتگاه میخوند
این روزا نازیائم میگن مافیان
دوره خالیائم پره دافیان
دستمائه کل سنندجو بازیاش
نفوذ تا انزلیو جانیاش
پایتخت لشن پاا بیتام، تاجیم ها
مازندران تاشیراز، داشیا بادیگارد
هاریمما بدتر اَ وایکینگا، ساختیم راه
از زمان جلوترن تاکتیکام
مگسا نکنن لاتی تا، فالیم ما
روزیم ک مرگ میاد، سمتت
جوریم ک رپ میخواد، بچه
نوریم ک بد سیاس، حذفه
دوریم ک تلخیاشش، فهمه
روحیم ک تهدیدات، طنزه
روحیم ک بدنیداش، ترکش
خوبیم ک ترکیباااش، اصله
بودیم ک سختیاش، محوه
یهو دیدی لخته سنگر
ا ی بُعد بَعدم
خود برقم
خودِ برقم، تو میتینگا دورِ منجمع
خوده صحنم پره گنگم، اَ ی بُعد بَعدم
لخته سنگر، شبا صدا جغد جنگل
زوزه منو بغض محوم، واس شماها قفل نقشش
لپه مطلب، نمیرسه آسیبی، حالیت نی
تووو تاریکی تابیدیم
راهی نی پایینین پاچیدین
دکترا مینویسن عادی نی
کار میدیم تا میشین
ماها بمب صوتیو شماها کاربیتین
مالیدن بتون مالینیی
پروندش سفیده اکیپت، ندارین چشی ک ببینِ
تو گوش شهر کشیدِ، ببینش تا کجا کشیده
میبارم، لا سایه ها بنفش میخوابم
اسمتم نی یادم، صبح پا خطا بیدارم
حق میگی مثلتم زیادن، بیخاین
اینکارم ی تیرِ تو اون مغز بی مایهت
میتازم اینکارَم میسازم، حدی نیس واسم
دیگه نمیکنم وقتمو حرومت
پیدات میکنیم چرختو تمومش
خلاصش کنم
نفهمن، کجا غرقشدن، خمشدن
کجا خط خوردن پرتشدن
وقتی، عادیه من دورم
هرچی خالیه رپکنن، هرچی باربیه شر شدن
چکخورن، بد پُررم از هنر
هست دورم ترکیبیی، پره مُهرَم